"Wij zijn kanonnenvoer": "Op wonderbaarlijke wijze gered", Cyprien Sarrazin wil meer veiligheid op de skipistes

Hoe kunnen we skiën op hoge snelheid veiliger maken? Cyprien Sarrazin, een van de snelste en meest roekeloze skiërs ter wereld, stelt die vraag door terug te blikken op zijn recente verleden. Nog steeds herstellende, elf maanden na zijn vreselijke val op de Stelvio, de helling van Bormio waar atleten af ​​zullen racen tijdens de volgende Spelen van Milaan-Cortina d'Ampezzo, blikte Cyprien Sarrazin rustig terug op dit ongeluk, dat een tragedie had kunnen worden – hij kwam er met een zware hersenschudding vanaf – en waarschuwde hij de sportbonden voor de gevaren van de hellingen en de onvoldoende voorzorgsmaatregelen.

"Mij werd verteld dat ik een wonder was... " " Het is een wonder dat je hier bent, enzovoort, enzovoort." Het is een woord dat goed klinkt. Wonder, wonder, wonder... Ik zeg het de hele tijd, maar eigenlijk begreep ik het niet," zei een zeer ontroerde Cyprien Sarrazin tijdens een interview met AFP op donderdag 3 oktober, georganiseerd door zijn leverancier van apparatuur in Saint-Jean-de-Moirans (Isère).

Starend voor zich uit en met tranen in de ogen, is de tweevoudig winnaar van de legendarische afdaling van Kitzbühel in januari 2024 nog ver verwijderd van een terugkeer naar de competitie. Maar het gaat beter met de Fransman: na oogklachten heeft hij geen neurologische nawerkingen meer en heeft hij zijn normale leven kunnen hervatten, waardoor hij op termijn een mogelijke terugkeer naar het circuit kan overwegen.

Alleen zijn knieën, die hem in het verleden al eens hebben gehandicapt, blijven een kritiek punt. "Maar het hangt nauw samen met mijn mentale welzijn. Als ik te veel pijn heb, raak ik bijna in een depressie, en omgekeerd, als ik me mentaal goed voel, voel ik me fysiek beter", legt de atleet van Devoluy uit. "Maar nu, met alles wat er is gebeurd, is het niet makkelijk om terug te komen."

Op zijn dertigste houdt Sarrazin vol dat hij nog steeds droomt van "snelheid, competitie en adrenaline" en dat hij "dat stemmetje" dat hem zegt te stoppen, niet hoort. Ondanks alles geeft hij ook toe dat het een schok was om te horen van het overlijden van de 25-jarige Italiaan Matteo Fransozo , die half september in Chili een soortgelijke hersenschudding opliep.

"Gelukkig was ik niet alleen toen het gebeurde," besefte de Fransman. "Plotseling leek het alsof ik niet meer kon praten, ik werd overmand door emoties. Alleen al door erover te praten, wellen de tranen op en wordt mijn keel dichtgeknepen." Hij vervolgde: "Het plaatste me voor een voldongen feit. Ik besefte dat ik een geluksster had. Het was precies dezelfde situatie als hij, maar hij is er niet uitgekomen."

De dood van Fransozo "had meer impact op me dan ik had verwacht, het maakte veel los in me", geeft Sarrazin toe. "Er was ook woede. Ik zeg dat ik geen posttraumatische klachten heb, maar het laat zien dat er nog steeds iets is dat me blokkeert."

De tragedie heeft ook het toch al hete hangijzer van veiligheid op het circuit weer aangewakkerd. Veel atleten roepen de Internationale Federatie (FIS) op om maatregelen te nemen om ernstige ongelukken te voorkomen, die vaak voorkomen in een sport die steeds sneller evolueert. "We zijn kanonnenvoer", zucht Cyprien Sarrazin. "En we willen niet de volgende zijn die vooruitgang boekt. We willen dat er vooruitgang wordt geboekt voordat we de volgende zijn."

De FIS heeft verzekerd de dialoog over veiligheid te willen "intensiveren" , terwijl de Italiaanse federatie heeft voorgesteld het aantal trainingspistes wereldwijd te beperken, zodat de geselecteerde pistes door de FIS worden beveiligd. Sarrazin van zijn kant weet dat de oplossingen niet allemaal voor de hand liggen, maar betreurt het gebrek aan "uitwisseling" en "vragen" .

"Als ze al naar me toe waren gekomen en hadden gevraagd: ' Hoe gaat het met je? Wat vind je van je val? Hoe heb je het ervaren?'... Het zou misschien een goed idee zijn om de jongens die deze problemen hebben meegemaakt, eens te vragen hoe zij de dingen zien. Maar dat is niet het geval geweest, in ieder geval niet direct," klaagde de Gap-inwoner. "Ik geef niemand de schuld ," lacht hij. "Wij atleten ook, we laten de dingen lang aanslepen. Maar er is wel beter te doen. We hebben het over mensenlevens en uitstelgedrag is verleden tijd."